من پذیرفتم شکست خویش را پندهای عقل دور اندیش را من پذیرفتم که عشق افسانه است این دل درد آشنا دیوانه است می روم شاید فراموشت کنم با فراموشی هم آغوشت کنم می روم از رفتنم دل شاد باش از عذاب دیدنم آزاد باش گرچه تو تنهاتراز ما می روی آرزو دارم ولی عاشق شوی آرزو دارم بفهمی درد را تلخی برخوردهای سرد را
میرویم تا اوج احساس عشق ، تا برسیم به جایی که نبینیم هیچ غمی را در سرنوشت تا برسیم به جایی که من باشم و تمام وجودت ، بیخیال همه چیز، باز کن برایم آغوشت عشق من ، تو را در میان خویش گرفته ام ، من که از آغازش هم عاشق تو بوده ام ، من که در تمام سختی ها در کنارت بوده ام ، تو چقدر خوبی که تا اینجا هم از دلت راضی بوده ام . . . شب میشود و دلتنگی هایم بیشتر ، چرا نمی رسد فردا ، چند قطره اشک هم بیشتر . . . فردا برسد و باز تو بیایی ، من تو را ببینم و تو با عشق کنارم بمانی . . . عشق زیبای تو ، من عاشقم ، تمام احساستم به حساب قلب تو خوب هوای قلبم را داری ، همین را میخواستم از خدا ، تو چه احساس زیبایی داری ، همین است که همیشه شادم ، همین است که همیشه با آرامش شبها را میخوابم . . . عشق تو اینجاست در قلبم ، قلبی که درگیر است با یادت ، خودت هم میدانی خیلی وقت است که میخواهمت عشق من ، سرت را بگذار بر روی شانه هایم ، بگذار سکوت باشد بینمان تا بشنوم صدای نفسهایت، تا برسم به جایی که در بر بگیرم تمام احساسات زیبایت را . . . احساسی از تو ، که با آن به اینجا رسیده ام ، که من هم مثل تو با احساس شدم و در ساحل دلت امواج مهربانت را در میان گرفته ام با تو همیشه در اوج عشق به سر میبرم ، با تو هر جا که بخواهی میروم ، با تو عاشقم و همیشه به قلبت عشق میدهم . . . عشق میدهم تا عاشقانه بمانیم ، تا هر جا رفتیم در آغوش هم ، این شعر را برای هم عاشقانه بخوانیم . .
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
